Een andere kijk op rouw.
Vaak beschouwen we rouw als iets vervelends. Iets verdrietigs dat we snel moeten oplossen. We gaan afleiding zoeken, het onderwerp vermijden om het zo naar de achtergrond te drukken.
Maar wat als rouw nou helemaal niet zo slecht is? Wanneer iets stopt en we voelen hier niets bij dan kan je je afvragen hoe belangrijk het voor je was. Je kan het vergelijken met iets dat je kapot laat vallen. Als het bijvoorbeeld het koffiekopje is dat je bij de Hema hebt gekocht dan zal je misschien even denken “he verdorie”, en dat was het dan.
Maar als je het kopje laat vallen dat je van je oma hebt gekregen dat je dierbaar was dan ben je daar echt verdrietig over. Niet zozeer om het kopje zelf, maar waar het voor stond, welke herinneringen het met zich meebracht. Het was een geschenk van je oma, een gift uit liefde en waardering.
Je verdriet is een eerbetoon aan hetgeen dat was. Je voelt hoe belangrijk iets voor je is geweest. Het doorvoelen van deze rouw is ook echt heel belangrijk. Anders gaat het “in de weg” zitten. Maar hoe doe je dat nou?
Eigenlijk is het niet zo moeilijk: je gaat met je aandacht naar je verdriet. Ga voelen waar het zit. Zit het in je buik? Of misschien in je keel? Heeft het misschien een vorm, of een kleur? Misschien voel je je er niet comfortabel bij om er met je aandacht naartoe te gaan, maar probeer het toch eens te doen. Blijf er letterlijk eens mee zitten en kijk het aan. En wat voel je dan echt? Is het verdriet? Of zit er ook dankbaarheid bij? Misschien komt er zelfs wel vreugde vanwege de mooie herinnering.
Rouw is een vorm van eerbetoon aan wat was.
Marjolijn Geenen Rouwbegeleiding & verwerking
Lid van Natuurlijk Gezond Noord Limburg